تفاوت های VPS هاستینگ و سرور ابری

تاریخ انتشار 

تاریخ انتشار:

تاریخ بروزرسانی :

تفاوت های VPS هاستینگ و سرور ابری
تفاوت های VPS هاستینگ و سرور ابری

تفاوت های VPS هاستینگ و سرور ابری

VPS در واقع مخفف virtual private server یا همان سرور شخصی مجازی می باشد. در سرور میزبانی استاندارد VPS یک سرور فیزیکی وجود دارد که در حال اجرای نرم افزار خاصی به نام hypervisor است. این hypervisor، دستگاه های مجازی را در سرور تک اصلی ایجاد می کند که هر یک از آنها جدا شده و منابع خاص خود را دارند – RAM، CPU، Disk و غیره. Hypervisor های محبوب عبارتند از VMware ESX، Microsoft Hyper-V  و هر دوی Xen و KVM که روی لینوکس اجرا می شوند.

 

میزبانی وب VPS (سرور مجازی) بسیار عالی است؛ زیرا اکثر اوقات درست مثل یک سرور اختصاصی برای مدیر و کاربران نهایی به نظر می رسد. واقعیت این است که سخت افزار در واقع مشترک است (مثل چندین مستاجر)، هر چند مزیت افزوده ای چون صرفه جویی در هزینه را به ارمغان می آورد، از آنجایی که به عنوان مثال هزینه ها تنها کسری از سرور فیزیکی می باشد.

سرور مجازی، بدون مشکل هم نیست. یک اشکال این است که VPS بر روی سرور فیزیکی تک، اجرا می شود و اگر مشکلی برای آن سرور به وجود بیاید، هر سرور دیگری که روی آن سرور اجرا می شود، آفلاین می شود.

یکی دیگر از اشکالات این است که منابع ترکیبی تمام سرورهای مجازی نمی توانند بیش از مجموع منابع سرور فیزیکی تک باشند. اگر منابع در سرور به حداکثر آستانه برسد، دیگر VPS ها که در آنجا اجرا می شوند نمی توانند مقداری را افزایش دهند تا زمانی که سرور آفلاین شود و منابع فیزیکی بیشتری اضافه شود.

علاوه بر این، به دلیل این وضعیت منبعی یکسان، اگر یک یا چند مورد از  VPSها در سرور تک، حجم خود را به طور قابل توجهی افزایش دهند، می تواند روی هر VPS دیگری که در آن سرور اجرا می شود، تاثیر بگذارد.

 

آنچه که راه حل سرور Cloud VPS یا سرور ابری پیشنهاد می دهد، راه حل مستقیم برای سه مشکلی است که ذکر شد. اگر یک میزبان باز و صادق باشد، یک راه حل “ابری” نباید بر روی یک سرور تک اجرا شود. در عوض باید مجموعه ای از منابع فیزیکی افزوده وجود داشته باشد که هم مستقل از یکدیگر و هم به صورت یک نهاد واحد، عمل کنند. بنابراین ممکن است ۱۰ سرور در ابر وجود داشته باشد و هر سرویس دهنده VPS که در آن ابر اجرا می شود، می تواند پردازنده، حافظه و امکانات ذخیره سازی این سرورها را به کار بگیرد.

یک دستگاه فیزیکی در صورتی در یک محیط ابری ناتوان می شود که روی هر چیزی که در ابر اجرا می شود، حداقل تاثیر را داشته باشد یا بدون تاثیر باشد. اگر تاثیری داشته باشد، باید به معنای واقعی کلمه در ثانیه ای انجام شود – مثل زمانی که طول می کشد تا VPS مجددا راه اندازی شود.

 

علاوه بر این، یک محیط ابری به درستی پیکربندی شده، سرورهای VPS را قادر می سازد بین منابع مختلف فیزیکی در زمان واقعی و بدون تاثیر بر روی عملکرد، حرکت کند. این واقعیت به دو نگرانی و مشکل آخر در مورد VPS اشاره دارد. کم شدن ظرفیت، دیگر به یک سرور محدود نمی شود، بلکه می تواند روی کل خوشه های سرورها انجام شود و اگر خوشه از لحاظ منابع پایین باشد، می توان به صورت زنده و بدون تاثیر روی عملکرد اجرا، مقدار بیشتری به آن اضافه کرد. به علاوه، این واقعیت در حال اجرا بر روی منابع ابری به این معنی است که hypervisor می تواند برای تراز کردن منابع در گره ها و بهینه سازی عملکرد استفاده شود. اگر یک VPS به سختی اجرا شود و شروع به تاثیر بر مشتریان دیگر کند، می توان آن را به یک گره متفاوت دیگر که دارای ظرفیت بیکارتری است منتقل کرد.

در آخر باید گفت، میزبانی سرور  VPS ابری دارای مزایای فراوانی نسبت به میزبانی VPS استاندارد قدیمی است که انتظار می رود همه در آینده در حال اجرا روی یک سرور ابری باشند.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *